Ukraina – Kamieniec Podolski 27 – 29.05.2016Na wycieczkę wybraliśmy się na dwa motocykle, Sylwek z Gosią i Ja z Asią. Wstępny plan przewidywał, że zatrzymamy się we Lwowie i następnego dnia pojedziemy pozwiedzać. Dobrze, że nie wypalił, podróż okazała się cięższa niż zakładaliśmy z powodu jakości dróg i najprawdopodobniej dojechalibyśmy tak złachani, że nie chciałoby się nam łazić po miasteczku i twierdzy.Jako że był długi weekend nie mogliśmy już nic zarezerwować we Lwowie, ale udało się w Kamieńcu Podolskim w hotelu Ksenia, więc czekało nas do zrobienia 500 km, z czego 380 km po ukraińskich drogach. Taką oto trasę mieliśmy do pokonania, w Tarnopolu przegapiłem zjazd, więc pojechaliśmy tak jak na obrazku.Standardowo zbiórka na Orlenie i wyjazd o godzinie 7.30. Podróż mijała standardowo spokojnie, może poza małymi problemami technicznymi i jednym incydentem z udziałem owada, który postanowił mnie ujebać. W Zamościu okazało się, że nie mam światła stopu i jadący za mną Sylwek dostawał frustracji. Na granicy okazało się, że zgubiłem śrubkę od tablicy rejestracyjnej i tablica ledwo trzyma się na drugiej, oczywiście zestaw małego Henia czyli trytyki poszły w ruch i po chwili tablica się trzymała jak trzeba, no i na koniec przed miejscowością Satanów Сатанів postanowił mnie użądlić niezidentyfikowany obiekt latająco-żądlący. Spowodowało to około godzinny postój w tej miejscowości.Po raz pierwszy w życiu tak mnie uszy swędziały po użądleniu w klatkę piersiową, owad wpadł mi pod kurtkę. Całą twarz mi zdeformowało, głowa i uszy swędziały gorzej niż tysiąc komarów krwiopijców żądlących w miejsce między palcami na stopie. Zatrzymaliśmy się na poboczu drogi, dziewczyny poszły szukać apteki i po chwili zjadłem zieloną pastylkę, która miała mi pomóc. Pół godziny później zaczynałem się rozpoznawać w lusterku i mogliśmy jechać dalej, chociaż ciężko było założyć kask na głowę,  która powiększyła swoje rozmiary. Na miejsce dolatujemy po godzinie 17, logujemy się w hotelu, szybki prysznic, ze dwa piwka, parę kieliszków nalewki, obiad w hotelu i idziemy w miasto, a właściwie jedziemy taksówką. Tak się dogadaliśmy, że pani w recepcji powiedziała, że jest kilka kilometrów do zamku, a okazało się, że zamek jest za rogiem hotelu. Kilka FotekWidok na zamek z murów miasta – wygląda jak zamek Gargamela. Powłóczyliśmy się trochę po mieście, wypiliśmy piwko, a spotkani Polacy namówili nas na zwiedzanie nie tylko Kamieńca Podolskiego, ale również Chocimia. Wróciliśmy do hotelu, by rano wstać i eksplorować zamek.  Gdy już połaziliśmy, postanowiliśmy pojechać do pobliskiego Chocimia pozwiedzać kolejną Fortecę. ChocimPo powrocie byliśmy tak zmęczeni, że wystarczyło nam sił by wypić ze dwa piwa i pójść spać. Pogoda dała się we znaki, a rano trzeba było się zbierać i wracać do domu. Weekend uważam za spędzony udanie. Warto było się wybrać, może drogi nie są najlepsze na Ukrainie. Kolejny wyjazd na „Dziki Wschód” utrwala mnie w przekonaniu, że warto.    Tak mniej więcej od Lwowa wracałem z duszą na ramieniu, ukraińskie drogi zjadły mi oponę z...

CBR XX Owners Club Poland odbył się w dniach 30.08 – 01.09.2013r. w Białym Dunajcu w pensjonacie Biały Dunajec. Mogę śmiało stwierdzić, że pogoda dopisała z jednym małym porannym deszczykiem w drodze powrotnej. Towarzystwo doborowe, zabawa przednia, zwiedzanie też się udało, atrakcje wieczorne wyszły na plus, XXy latały 🙂  No ale może po kolei! Piątek po południu wylot z Lublina, po pracy czyli przylot zaplanowany na miejsce w okolicach godziny 21.00. Wymyśliłem sobie ze pojadę drogą 405km do pokonania, czyli to co LUBIĘ 🙂 Wyświetl większą mapę Najgorszy odcinek drogi to jak zwykle do Kraśnika, nie dość że godziny szczytu to kierowcy z rejestracja LKR potrafią czynić cuda za kółkiem, 40km jechaliśmy ponad godzinę. Zatrzymujemy się w Sandomierzu na Orlenie by chwile odetchnąć i dalej w drogę. Tu już trasa nie nastręcza trudności, prędkość lekko nieprzepisowa, na autostradzie też:) Wpadamy na zakopiankę, ruch nawet spory, zbliża się godzina 19.30 w brzuchach burczy a tu jeszcze jakieś 90km do celu. Dojeżdżamy z Asią przed 21 do celu zostajemy przywitani i zaproszeni na obiado-kolację. Zanim zjadamy, przebieramy się to część grupy już jest transportowana do Zakopanego na Krupówki. Lądujemy w knajpie i zajmujemy całe piętro. Chłopaki próbują dogadać dobry rabacik na wódeczkę lecz obsługa po konsultacjach z właścicielami lokalu nie może nam zaproponować korzystnej ceny, wiec większość zamawia po piwku, niektórzy szybka przekąskę, a czas umila nam kapela która pojawiła się za nami na piętrze. Po niecałej godzince lądujemy w dyskotece "Morskie Oko" gdzie większe i mniejsze grupki rozpierzchły się po całym lokalu i parkiecie. Po jakimś czasie zbiórka na zewnątrz, krótki spacerek na miejsce dla busów i powrót do pensjonatu ze śmiechem i spiewem na ustach.  Dzień drugi rozpoczyna się od wspólnego śniadania i obgadania trasy wycieczki krajoznawczej. Staje na tym ze większość jedzie zrobić rundkę zahaczając o Słowację, natomiast ja z Asia i jeszcze kilkoma osobami postanawiamy zwiedzić punkt widokowy na Czarnej Górze oraz zaporę w Niedzicy. Niestety pogoda troszeczkę jak to w górach zaszwankowała i pokryła góry mgłą, ale i tak widok był wspaniały. Spędzamy na górze jakieś pół godzinki robiąc fotki, chwile łażąc bez celu i lecimy dalej na Nidzicę.    Tak wyglądała traska na Czarna górę  a tak do Czorsztyna    Przy tamie rozsiadamy się w lodziarni i zajadamy lody. Podczas drogi powrotnej zostajemy zaproszeni na herbatkę w Bukowinie Tatrzańskiej u kogoś u rodziny, niestety nie korzystamy ponieważ chcemy sobie zwiedzić jak najwięcej podczas tego krótkiego pobytu więc odłączamy się od grupy i pędzimy prosto na Zakopane. W planach było wjechanie na Kasprowy, ale po zobaczeniu ile tam ludzi w kolejce czeka rezygnujemy z tego pomysłu i zasiadamy sobie na sztucznym wodospadzie z widokiem na strumyk przy tabliczce czekolady i soczku.  Jedziemy połazić po straganach, kupujemy kilka pamiątek, zasiadamy na motocykl i naszym oczom ukazuje się pozostała grupa Iksowiczów która wracała z przejażdżki i postanowiła przejechać ulicami Zakopanego. Dołączamy się do nich i drogę powrotną pokonujemy już wspólnie zatrzymując się co jakiś czas na wspólne fotki. Oczywiście powrót trasą na około z pięknymi widokami do okoła. W drodze powrotnej łapie nas mały deszcz, oraz gubimy się w wąskich ulicach Gilczarowa, prowadzący przegapił zjazd a wszyscy jak za prowadzącym za nim 🙂 Chwila błądzenia i zawracania i jesteśmy na właściwej drodze. Wszyscy cało dolatują do pensjonatu gdzie czeka na nas już obiad i dobra wieczorna zabawa. Tak wyglądała droga z Zakopanego   Zabawa wieczorem była tak udana, że kilka osób wróciło dopiero w poniedziałek, ale jak głosi przysłowie co byś nie robił straty muszą być 😛 Poniżej trochę wybranych fotek z soboty i niedzieli 🙂 [Show as slideshow] Powrót minął bez najmniejszych problemów, co prawda dokładne plany popsuła nam troszkę pogoda, od samego rana kropiło, utrzymywała się mżawka, czy to lało, większość osób próbowała przeczekać, w tym i ja z Asią lecz nic nie zapowiadało że ten deszcz przejdzie. Postanowiliśmy jechać. Gdy chłopaki zobaczyli jak ja chce wieźć dziewczynę zareagowali i postanowili zrobić jej strój przeciw deszczowy 🙂 fota obok. W takim stroju dojechała do Krakowa gdzie pogoda była...