Primosten – CzarnogóraAlbania – piękne plaże, piękne góry, bunkry. Po kilu dniach moczenia tyłka w wodach Adriatyku, nadszedł czas podróżować dalej. Cel: Albania, tylko gdzie? Wymyśliliśmy sobie miejscowość  Himarë nad Morzem Jońskim. Miasto zostało założone przed II wiekiem p.n.e., ale może po kolei.Zbieramy się z Primostenu dość powolnie, mimo wczesnej pory żar leje się z nieba. Na dzisiejszy cel obraliśmy odwiedziny znajomego, poznanego podczas wrześniowej podróży po górach Durmitoru. Okolice Budvy w Czarnogórze, a dokładnie Lastva Garbalijska. Ze względu na odległość (ok. 370km) postanawiamy wyskoczyć na autostradę w okolicach Splitu i podgonić troszkę czas. Jak to na Bałkanach drogę umila nam nieustający lejący się  żar z nieba oraz piękne widoki. Autostrada kończy się w miejscowości Ploce u ujścia rzeki Neretwy. Rejon ten mimo że położony nad wybrzeżem całkowicie odbiega wyglądem. Wybujała roślinność, mnóstwo zieleni znanej z naszych Polskich nizin. Rzeka wygląda całkowicie inaczej niż ta którą dane nam było zobaczyć w Mostarze, nie ma już takiego błękitu, nie jest również już tak wartka. Ten odcinek drogi pokonujemy dość spokojnie ze względu na duży ruch na drodze.Docieramy do Herceg Novi, gdzie ja zajmuję miejscówkę w restauracji a Asia biegnie po oliwę z oliwek na targ. Niestety w tamtym roku nie udało nam się dowieźć oliwy kupionej tutaj. Na jednym z postoi butelka przy mojej pomocy postanowiła się stłuc i oliwa została w Czarnogórze. Pijemy kawę, Kontaktujemy się z Winsem i lecimy dalej. By skrócić sobie drogę postanawiamy popływać promem, zawsze go omijaliśmy jadąc dookoła Zatoki Kotorskiej, ale tym razem płyniemy! Do Lastvy docieramy około godziny 17, gdzie czeka już na nas Wins z zimniutkim browarkiem. Praktycznie cały wieczór rozmawiamy popijając rakiję i piwko. Serdecznie dziękujemy za miłe przyjęcie, mamy nadzieję, że odwiedzi nas jak będzie w Polsce. Czarnogóra – AlbaniaNastępnego dnia zbieramy się około godziny 10 i...

No i po raz trzeci wybraliśmy się z Asią na Motozraz Zemplińska Sirava w dniach 13 – 16.08.2015.  Niestety w tym roku nikt ze znajomych nie chciał pojechać. Wymyślili sobie wyjazd na zlot do Łeby, gdzie  i tak nie pojechali, ale to już ich problem. 🙂W związku z tym, że żar lał się z nieba już od kilkunastu dni, postanowiliśmy wyjechać z samego rana w piątek.  Zebraliśmy się dość powolnie i o godzinie 5.00 wyruszyliśmy ku naszej przygodzie. Trasa standardowa na Siravę bez udziwnień 🙂 Około godziny 8 meldujemy się na Orlenie w Dukli, pijemy kawkę i zajadamy pyszne kanapki zrobione dzień wcześniej przed wyjazdem przez Asię. Powoli zaczyna robić się skwar, siadamy i czym prędzej gonimy na miejsce, by jak najszybciej zażyć kąpieli w jeziorku.Na miejsce meldujemy się parę minut po godzinie 10, rozkładamy namiot i do jeziorka. I tak upłynęły nam dwa dni leniuchowania, moczenia dupska w wodzie, popijania miętóweczki, kofoli, półsłodkiego winka i jedzeniu langoszy.W niedzielę zrywamy się po godzinie 6 – bo plan jest dość napięty – zwiedzić zamek w Stolicy Zakarpacia, przejechać przez piękne tereny Karpat ukraińskich, by zjeść obiad we Lwowie i wieczorem zameldować się w domu.Prawie nam się to udaje. Dojeżdzamy do Użgorodu, niestety miasto paskudne i nieprzyjemne: brud, smród i kamieni kupa. Ze względu na słabe oznakowanie, szukając zamku podjeżdżamy pod kościół, gdzie akurat kończy się msza. Nie dość, że pod stromą górę to jeszcze wiele osób idzie i nie patrzy, że ty się męczysz i próbujesz opanować zawrócenie na górce. Odpuszczamy zamek z tego powodu i drugiego którym jest upał (godzina 8.00, a na termometrze prawie 30stopni). Nie da się długo wysiedzieć w stroju motocyklowym w takiej temperaturze.Taka oto traska do pokonania tego dnia – niecałe 550km:Jeszcze wrócę do przejścia granicznego w Użgorodzie. Co prawda mój...

2015r. przywitał smutnymi wieściami, później remont mieszkania który pochłoną znaczną część finansów przeznaczonych na wspólne zwiedzanie Bałkanów, lecz jednak udało się wyruszyć na południe. Być może dzięki koledze który stwierdził że jedzie w tym roku z nami. 🙂Budapeszt przystanek w połowie drogi na plażę w Primostenie.CDN lecz nie wiadomo kiedy.Buda i...

No i jak przystało na rok 2014, Ukraina zaliczona. Pomysł wyjazdu zrodził się jak zwykle spontanicznie – BO HRYWNA TANIA – Lwów 🙂 i oczywiście jak zwykle było wesoło i ciekawie. Straty w ludziach też były ale o tym później.      Response code is 403                        ...

Udało się i w tym roku zrobić wypad do Zemplińskiej Siravy na zlot motocyklowy. Co cieszy pojechało nas w tym roku dużo więcej osób. Galeria zdjęć poniżej Response code is...

Bośnia i Hercegowina – to serce Bałkanów, patrząc na mapkę bardzo przypomina swoim obrysem kształt serca (Ziemia o kształcie serca – Zemlja u obliku srca). Do BiH trafiamy przez przejście graniczne na rzece Piva, dojazd do granicy bardzo ciekawym mostkiem o szerokości chyba ze 3,5 metra wykonanym ze stalowej kratownicy i nawierzchnią z desek. Nie ukrywam, że miałem stracha jak cholera przejeżdżając po mokrych deskach, myślałem nawet o zdjęciu, ale nie chciałem drażnić strażników, poza tym miałem włączoną kamerkę – filmik poniżej. Chwilę stoimy w kolejce czekając na odprawę….     Spotkanie z pogranicznikami było całkiem ciekawym doświadczeniem, warunkiem koniecznym wydaje się, tak jak nam powiedział pewien Pan, którego spotkaliśmy na kempingu Solitudo w Dubrowniku, że Bośniakom na granicy pokazujemy paszport orzełkiem do góry! A po co? A po to, że Polaków bardzo lubią, praktycznie nie musieliśmy ściągać kasków, zdjeliśmy je, by pokazać jak bardzo na ich widok się cieszymy, tak jak oni na nasz. Przekraczamy granice i aż przecieram oczy ze zdumienia, nie ma drogi, jak do granicy ładna asfaltowa, tak za granicą najpierw kilometr asfaltu, ale węziej i coraz węziej, aż nagle oczom ukazuje się droga polna, dobrze ubita przez przejeżdżające samochody 🙂 Na fotografii po prawej stronie widać drogę, po lewej kanion rzeki Piva. Poniżej trasa jaką zaplanowaliśmy tego dnia pokonać. Bardzo chcieliśmy zobaczyć Sarajewo, jak nasza cała podróż bez konkretnych planów i zarezerwowanych noclegów. Ze względu na stan nawierzchni, pokonywane kilometry uciekały bardzo wolno, ale rekompensatą za ten stan rzeczy były przepiękne widoki na doliny i góry w oddali. Droga położona praktycznie między pionowymi skałami, coś pieknego Poniżej filmik z Kanionu Piva Piva Canyon – MontenegroWatch this video on YouTube. Do Sarajewa docieramy około godziny 15, trafiamy idealnie w sam początek burzy. Postanawiam się zatrzymać na stacji paliw i przeczekać nawałnicę....

No i udało się w końcu dotrzeć w tym roku na zlot do Zemplinskiej Siravy, już w 2012 roku planowałem że odwiedzę zlot lecz zabrakło czasu, pojawił się plan na Odessę i odpuściłem. W tym roku zgadaliśmy się we dwóch, że pojedziemy, Andrzej na XJR-ze i Ja na XX-się. Mimo ze na forum wątek z zaproszeniem do dołączenia do nas wisiał dość długo to jako trzecia osoba odważyła się Joanka, która jak stwierdziła bardzo brakowało jej jazdy motocyklem.  15 sierpnia wypadało święto wiec jak to zwykle bywa piątek wolny, postanowione ze wyjeżdżamy o 10 spod Asi bloku, tempem ślamazarnego żłówia czyli 140-150km/h bez pospiechu do zrobienia taka traska.    Trasa jak to zwykle z lekka nieprzepisowymi prędkościami i na oślep błyskającymi fotoradarami upłynęła całkiem spokojnie, na godzinę 14 meldujemy się na stacji benzynowej w Barwinku, do celu zostało jakieś 120km, tankujemy wymieniamy złotówki na euro i dalej w drogę. Trasa przez nasze polskie, słowackie bieszczady zachwyca, co raz głowa w prawo, głowa w lewo, a prędkość maleje :). Na Słowacji prędkości w miasteczkach i wioskach prawie przepisowe, poza ciut wyższe ale też bez szaleństw, szkoda zarobić jakiś głupi mandat w euro. Słowacy również remontują trochę drogi także co wpadamy co raz na wahadło to czerwone i czerwone. Dojeżdża do nas chłopak na gsxrze z Krakowa, przynajmniej było z kim pogadać podczas postojów, Jechał na Ukrainę do Użgorodu, strasznie psioczył na słowackie drogi, wyjaśniłem mu że jak przekroczy granice z Ukrainą to dopiero zacznie kląć 🙂   Godzina 16 troszeczkę zgłodnieliśmy, zatrzymujemy się w przydrożnym barze gdzie zamawiamy specjały z kurczaka, Ja wziąłem pierś z kurczaka z morelami, Andrzej pierś z kurczaka na ostro a Joasia pierś nadziewana jakimś ustrojstwem, nie pamiętam ale było smaczne. Każdy każdemu z tależa podjadał i próbował :). Siedząc na dworze pod parasolami co kilkanaście...

Jak co roku w majóweczkę pojawia się spontan pod tytułem aby przed siebie. W tym roku ponownie padło na Bieszczady (to już trzeci mój raz) ale tym razem na dłużej. Znalezienie noclegu koło Soliny graniczyło z cudem, dzwoniliśmy we dwóch Ja z Tomkiem i nic nie ma, albo panie na dwa dni nie wynajmę. Tomek trafił, padło na Myczkowce kilka kilometrów od tamy na Solinie i przy tamie w Myczkowcach. A dokładnie Agrotgurystyka Zielony Azyl.Miało z nami jechać minimum 10 osób pojechało wkońcu 5 z czego jedna ze Słowacji gdzie studiuje. Tym co nie pojechali współczuję żon, dziewczyn, szefów w pracy, pogody czy innych wykrętów. Tak człowiek się stara a wychodzi jak widać! No nic nie otym 🙂Wyjazd zaplanowany na 01.05 na godzinę 10.30 spod zamku, stawiam się z Alamayem punktualnie za chwilę dojeżdża Sąsiad z Ewką i lecimy. By być szybciej i zgarnąć w Sanoku Szaleja dojeżdzającego z Koszyc lecimy taką oto traską:  Średnia prędkość dotarcia na miejsce coś koło 100km/h. Leciało się całkiem przyjemnie, ruch nie był za duży, po drodze oczywiście postój w McDonaldzie na kawkę i coś do przekąszenia i lecimy dalej. W Sanoku Szalej czekając na nas zanudził się prawie na śmierć 🙂 Dolatujemy na miejsce, miła Pani przywitała nas z uśmiechem na ustach, lecz troszkę była zmartwiona bo miało być nas 10 szuk a tu połowa, nocleg nas wyniósł 5zł drożej. Ewka na starcie dostała propozycję zbierania jajek, dojenia krowy i karmienia baranów (owiec) z czego nie skożystała do końca, poszła tylko pooglądać owce a rano następnego dnia zrobiła nam jajecznicę ze świeżych jajek.   Po rozładowaniu tobołów cała grupka pojechała na tamę połazić, zjeść po lodzie i zrobić zakupy na wieczór, przecież nikt o suchym pysku nie będzie siedział.Został rozpalony grill, wypite dwie żołądkowe gorzkie kilka piw, podjęta...

  Przejechać kawałek świata, na hardcorze – praktycznie bez planów. Wyrywasz się z rzeczywistości, kładziesz na wiatr i płyniesz w stronę przygody, innej kultury i wolności  – bo zawsze chciałeś to robić, bo o tym marzyłeś bo wiesz, że dla takich chwil, nawet gdy jest ciężko, warto żyć. Przebyć 1100km tylko po to by stanąć na murach Twierdzy Akermanu. Dobry cel? Idealny. opis powstał dzięki Tomkowi (drobne korekty i uzupełnienia Ja) Chodźcie! Opowiem wam. Płyńcie ze mną. Ukraina. Dziki kraj – tak nam mówili przed wyjazdem. Na początek kilka słów o postaciach wystepujących w tej przygodzie oraz ich maszynach. Sylwek – Bandit 1200, Jacek zwany Zającem – Yamaha FZS Fazer 600, Paweł vel Zvierzak na Hondzie CBR XX oraz moja skromna osoba na FZS’ie 600. Wspomnę też, że nikt z nas nie jest świeży w temacie motocykli i kilka sezonów już przelatane, bardzo często wspólnie. Wszystko zaczęło się rok wcześniej. Zvierzak stwierdził, że może by tak odwiedzić Ukrainę, skutkiem tego była moja i jego jednodniowa wycieczka do Lwowa (TU) z gorącym postanowieniem powrotu ale na dłużej i dalej. Po bardzo pozytywnym wrażeniu z Ukrainy pewne było, że wrócimy tam jeszcze. W tym miejscu zaczęły się problemy bo nie wiadomo kiedy, gdzie, na jak długo i że praca, urlop, fazy księżyca czy co tam jeszcze. Takie planowanie może skończyć się tylko w jeden sposób – hardcorowo. Szybki plan, wyjeżdzamy w środę o 4 rano. Brzmi wspaniale. W moim motocyklu, jadąc na zlot do Bałtowa wyszła chłodnica, motóra odebrałem z serwisu tuż przed wyprawą. Zając z powodów osobistych do godziny 20 we wtorek nie wiedział czy jedzie czy nie. Po szybkich ustaleniach – zaczęło się. Przygotowania. Nocleg: Zarezerwowany – w centrum Odessy. Hostel. 75zł za osobę/noc. Plan podróży: Za strzała dolecieć do Odessy. Pierwsza trasa – Dorohusk...

Odessa miasto nad morzem Czarnym zbudowane przez Caryce Katarzynę choć istnieje od czasów rzymskich, najbardziej rozwinęło się za czasów tejże sławnej Pani Termin wyjazdu planowany na wrzesień 2012r. Plan w głowie zrodził się po wyprawie do Lwowa w 2011r, kiedy z Alamayem pojechaliśmy przetestować sprzęty na ukraińskich drogach oraz rozeznać się w cenach, mimo że po Euro 2012 ceny poszły w górę to i tak nie jest tak drogo jakby jechać na zachód europy A oto i mapka z trasą Do pokonania jednego dnia 1000km po ukraińskich drogach, koledzy jak zwykle klepią się paluszkiem w czółko, że nas pogieło by tyle kilometrów jednego dnia robić w jeden dzień, ale cóż przygoda ma być! I jeszcze kilka informacji z przygotowań i zbierania ludzi którzy chcieli by z nami się wyrwać. Droga jest dobrana optymalnie ze względu na motocykle nadrabiamy jakieś 150 km ale po dobrych drogach. W sumie jest około 1000km do zrobienia jednego dnia, postoje co 250-300km, prędkość maksymalna na ukraińskich drogach to max 140-160km/h w miastach 60 i nie radzę przekraczać 🙂 Wyjazd godzina 4.00 by być jak najszybciej na granicy + zmiana czasu godzina w plecy. Nocleg w hotelu na miejscu plan zwiedzenie Odessy i okolic + byczenie się nad morzem. Przewidywane koszty: Paliwo na Ukrainie ~ 4,50zł/litr Nocleg 30-50zł/doba Życie: tu już jak kto chce (wódka do 30UHA piwo od 4UHA 🙂 ) Potrzebne Paszport Zielona karta Dobry humor Moja propozycja jest taka by maksymalnie w grupie jechało 4-5 motocykli ze względu na odległość jeżeli by miało jechać więcej podzielimy się na 2 grupy ustalimy co i gdzie. Z moich obserwacji i z ostatnich odwiedzin Ukrainy Jeżeli nie macie Euro to opłaca się wymienić Złotówki na Hrywny zaraz za granicą na dzień dzisiejszy 1zł=2,33UHA jeżeli ktoś ma jakieś Euro i Dolary...

Może wyprawa to za duże słowo, bo od nas do Lwowa jest raptem niecałe 200km, ale tyle co się nasłuchaliśmy, że to Ukraina, granica, że drogi do dupy itp. stwierdziłem, iż będzie to wyprawa. Wybrałem się tam z kolegą Alamay’em ja na XX on na Fazerku, wyskoczyliśmy z samego rana bo nie wiedzieliśmy jak długo zejdzie nam na granicy Polsko – Ukraińskiej. Taką drogę mieliśmy do pokonania   Droga do samej granicy przebiegła bez najmniejszych problemów, spokojnym tempem byliśmy na granicy w jakieś 1,30h, na samej granicy samochodów niewiele, zapaliło się zielone i podjazd na odprawę, celnik wyszedł z pieskiem obwąchał nas z każdej strony, zabrał paszporty posprawdzał, przyniósł z powrotem i jazda na stronę ukraińską a tam… Pierwszy celnik: – gdzie jedziecie, ile pali , jaki koszt, mogę usiąść, możesz odpalić, mogę przekręcić manetką, i dopiero pytania – gdzie jedziemy i na jak długo, Pierwsza z trzech  kontroli przebrnięta następne wyglądały identycznie – gdzie jedziecie, ile pali , jaki koszt, mogę usiąść, możesz odpalić, mogę przekręcić manetką, i dopiero pytania – gdzie jedziemy i na jak długo, Ogólnie na granicy spędziliśmy godzinkę + zmiana czasu na godzinę do przodu Droga do Lwowa przez następne 15 km strach było jechać więcej niż 60km/h dziura goni dziurę, nierówno doły, miejscami brak asfaltu. Drogowcy zdarli asfalt prawie do ziemi by ułożyć w tym miejscu nowy co zresztą chyba im się uda przed Euro bo do granicy zostało im niecałe 20km do położenia . Sam Lwów piękne miasto, ogromne stare miasto, no i będąc tam przydało by się znać podstawy Cyrylicy, bo można wjechać w ulicę zamkniętą na której stoją Panowie Milicjanty i wyłapują. Nam ta sztuka wyszła idealnie wjechaliśmy w taką ulicę lecz pana który do nas machał pałką DAI olaliśmy całkowicie właściwie to ja olałem...

Decyzja wyjazdu była niezwykle spontaniczna, zgadałem się z kolegą który mieszka od  kilkudziesięciu lat w Niemczech i z którym nie widziałem się już ładnych parę lat. Na dwa tygodnie przed imprezą zadał mi krótkie zwięzłe pytanio-stwierdzenie :), Paweł przyjeżdżaj na MotoGP do Niemiec ja się wybieram z bratem, nocleg na polu kempingowym, daj znać do piątku czy jedziesz to kupię bilet dla ciebie. No i stało się decyzja byłą podjęta niemal natychmiast, musiałem tylko na dzień wyjazdu wziąć urlop w pracy.   Dzień wyjazdu, godzina ustalona na 6.00 wyjazd, czwartek wieczorem pakowanie, tankowanie, i kulturalne pójście wcześniej spać.  Trasa ustalona by było jak najszybciej z Lublina dojechać do granicy z Niemcami, obiad zaplanowany w Zgorzelcu przed granicą, chwila odpoczynku i jazda dalej zwiedzając przed celem podróży dwa miasteczka, Budziszyn i Drezno. 6.00 z godnie z planem motocykl odpalony, jeszcze na szybko posprawdzane zapięcia bagażu i w drogę. Pogoda w dzień wyjazdu była taka sobie od Lublina do Kraśnika było sucho i w miarę ciepło, niestety za Kraśnikiem praktycznie do samego Krakowa a to chwilę kropi, a to jezdnia mokra jak by przed chwilą padało, od Kielc średnia spadła. 8.30 mimo średnich warunków na drodze i małej ilości samochodów  jestem w Krakowie na autostradzie, delikatnie się rozpogadza, humor dopisuje mimo iż jadę sam. Chwila odpoczynku, sprawdzenie telefonu, łyk napoju i można jechać dalej. Droga do samej granicy przebiegła bez najmniejszych problemów, gdzieś między Krakowem a Gliwicami złapała mnie dwa razy burza delikatnie zwolniłem do 140-150km/h położyłem się na baku i przebrnąłem przez rzęsiste opady. Na A4 gdzieś na wysokości Opola zaczęło wyglądać słońce prędkość wzrosła do 200 – 250km/h i tak już było do samego Zgorzelca. 13.00 w Zgorzelcu po polskiej stronie tankowanie plus obiad  chwila odpoczynku, kilka telefonów i pojechałem dalej. W drodze do Hohenstein-Ernstthal...